Strona literacka Renaty Iwaniec (Natare)
Moja pasja to wiersze
bo w tobie jest tylko księżyc
wspinam się po rozsianych gwiazdach do światła 
które roztacza blask nie ciepło a złudzenie
pragnę dotknąć promieni
moja mleczna droga jest krainą mroku
drąży ścieżkę co błyszczy tylko w wyobraźni
ten sztuczny połysk
glanc przed – po zamydlenie
a jeśli mężczyzna to tylko noc
poświata w wilgotnej pościeli
rozsiewa ziarno
światło rośnie w kobiecie
obraz: http://www.etam.pl/
“Aleja Dzieci Polskich 20, Warszawa”
na imię miał Adaś i rączek nie ogarniał
z rzemyka uplotła mama
pasek do łóżeczka przywiązała
by paluszków nie odgryzł
głupi Adaś
Martynka kołeczek na baczność
niczym porcelanowa lalka czarne kręcone
włosy i myśli postradała gdy pękła agrafka
z szytego serca rozpruła się głowa
cała w dziurki i płacze bez łez
mózg się rozkleja łkaniem
jeszcze niezakopana trumienka
Martynka drewniana
tu bóg się nie przechadza
po łysych główkach nie pogłaszcze
w metalowych kołyskach ból przytula
przez przewód po oddech
po czekoladę prosto do brzuszka
i rurki nie z kremem do wydalania
zamknięte w foliowych workach
fekalia boga
______________________________________________
wiersz z autopsji, z życia wzięty, a postacie nie są fikcyjne.
zakładanie i rozbieranie każdej możliwej opcji
spontaniczne zmienianie dat i wersji
wersów
uboczne przebywanie na jednej z wysp
na której zaparkowaliśmy nasze
dzieci jak najwyższej klasy auta
wpadaliśmy na siebie niczym gwiazdy
ubrania zrywały się jak kwiaty na łące
a morze zabierało nam maski
z ostatnich wakacji naszego dziecka
my zawsze wyglądaliśmy za prawdą
jeszcze raz skłamię
obraz: Internet