Rok: 2017

kobiety bywają jak nici

grasz nuty na pięcioliniowej wiolonczeli
niczym otwarty instrument i dziura w gitarze
snuje się dźwiękiem po linii

sukienki lubią się porywać
tylko na trampolinie
spadasz
a ona zawsze się podnosi

Tylko dlatego, że jesteś nikim
Możesz pogadać z drugim człowiekiem
Maanam

tak właśnie wyrosłam z gałęzi i wątłych liści
budując w sobie pień chciałam zapomnieć o korzeniach
——————————————————————-
Wczoraj byłam w domu
od dziecka wąskie chodniki i małe drzewa
schylały się nade mną wyrwaną z dużej przestrzeni
a ściany domu przenosiły o dwa kroki z pokoju
do pokoju bycia z daleka. Poczułam niepokój jak bardzo
jestem mała w tym wielkim domu z małych cegieł
po bieg pobieżnie po chmurach zapomniałam
jak smakują lody kręcone nie te po francusku a po włosku

wyrwałam się przez kilka lat z norki zajączka za uszy
pociągająca za błędne dyktanda. Świat może być mały
na większej przestrzeni częściej brakuje mi oddechu
bezpiecznego gniazda jak mój rodzinny dom
stał się siedliskiem nie do skupiania nad szarymi
drzwiami chciałabym być tak intensywna jak światła
odblaskowe mojego tornistra jeszcze widzę jak dyndają

a słowo niesie skojarzenia nie z trzepaka
a z gałęzi do sznurka odcinasz od drzewa przyjaciela
przy którym wyrosłaś

z czasem chciałabym popłynąć 
jak krew wycedzić do pełna
czy na pustej łódce pobujać się

albo polizać lody i sople roztopić
wosk rozgrzać do czerwonego
mknąć jak oczy niczym
patrząc się w kalejdoskop

wyznaczyć linię językiem
po krętych ścieżkach
twojego moralnego kręgosłupa

fot. http://www.decobazaar.com

„Długoletnie błądzenie w ciemnościach w poszukiwaniu prawdy odczuwanej, lecz nieuchwytnej, głębokie pragnienie oraz przeplatające się ze sobą okresy wiary i zwątpienia…”
Albert Einstein

w pewnym momencie zaczęłam rozumieć
dlaczego nie rozumiem
ludzi nawet kwiatów

w pewnym momencie zrozumiałam
jak rosną kwiaty w mojej dłoni
jak twardo trzymałam się
zasad

a jego po prostu nie było
nawet nie bywał
był pokorny o zasady

zamazuję wszystkie akty czarną kreską
ciągłą i ciągle nie potrafię przekreślić
czerwonej

“Zasady – jedna z podstawowych obok kwasów i soli grup związków chemicznych. To wodne roztwory silnych zasad nieorganicznych”
Wikipedia

jeśli załapiemy tylko chwilę 
rozprujesz mi wnętrze
jak sweter po nitce
do koronki

a myśli układają się jak dzieci
po głaszcz mnie zanim wysypię się
z kołyski po nowy cukierek

 

obraz:  IWierkowska -SŁOWIAŃSKA KREW

będziesz jadł ze mną śniadania     

i że poczekam nie obiecywałam ci

niczego jakieś wielkie nic przeglądam

przechadzam się przy tobie jestem

 

taka naga już wszystko i jakby jeszcze

za mało żeby zakończyć przerwać wybuchnąć

tylko dotyku mi niezmiernie brakuje

muśnięć twojego oddechu na wysokości

zaraz pod uchem już mi nie szeptaj

 

będę na zawsze to tylko na bilbordach

 

obraz: http://www.etamcru.com

Sukces, cóż dla Ciebie znaczy? Może zacznę od definicji z pierwszych serwisów Internetowych Google:  http://sjp.pwn.pl/ podaje dwa znaczenie:

1. pomyślny wynik jakiegoś przedsięwzięcia, osiągnięcie zamierzonego celu
2. zdobycie sławy, majątku, wysokiej pozycji itp.

Słynna „Wiki” nazywa: http://pl.wikipedia.org/wiki/Sukces_(stan): Sukcesem – działanie na najwyższym poziomie możliwości jednostki, w kierunku spełnienia jej marzeń i pragnień przy jednoczesnym zachowaniu równowagi pomiędzy wszystkimi płaszczyznami życia.

Zapewne jest wiele cytatów, które wzmiankują lub dopełniają powyższe definicje sukcesu, pomimo tego, że uwielbiam cytaty nie przytoczę dziś żadnego, poprzestanę na synonimach, które znajdują się poniżej treści mojej „rozprawki”.

__________________________________________

Lubię pisać po prostu, od sobie, dla siebie –  to się nie zmieniło. Zmieniał i zmienia się język, którym piszę i to jest tą stałą zmienną niezależną.

Zanim zaczęłam myśleć o jakimkolwiek sukcesie, było cudownie, wiersze biegły lekką ręką, czasem były zbyt wprost, a czasem zbyt niezrozumiale, tego też nie straciłam. A cóż ubyło? Tak pokrótce: radość z pisania, przyjemność, lekkość, rześkość, płonność i płynność słów.

Długo tępiłam w sobie chęć osiągania jakichkolwiek celów, bo przecież nie po to zaczęłam pisać – „sukcesy” pragnę mieć tylko w pracy i na tym poprzestańmy, nie chciałam „zabrudzić” mojej poezji tego typu „pętlą”, to była moja odskocznia, trampolina i spadanie w inne przestrzenie umysłu. A jednak stało się taplam się „w tym” i nie potrafię już tak pisać jak kiedyś, nawet myśleć o wierszach jak kiedyś, wszystko oceniam, analizuję i poddaję wiecznej krytyce.

________________

Wiersze wczesne:

 

bujam

zmienić relacje choćby na chwilę bez walizek

odjechać bez wymagań i zimnej dyscypliny

bez przerwy i ciszy dziennej

schodzę małymi kroczkami w dolinę

mimo pasji do gór i łapania szczytów

staczam się ze sznurkiem na szyi

długo tak umiem wisieć

wracając szarpana małą dłonią

wciąż się wychylam dyndając

______________________

a myśli już na miejscu

blisko horyzont światłem i cieplej

oddech rwie się do życia, a słowa pędzą

budząc czasem uśpione dialogi

wstają wzajemnie wtórując

tu i ty dokładnie na wysokości dłoni

i usta

zamykam rozdział czekanie

______________________

brak słów

poczuć inaczej niż co dzień mam to co pisane wiecznie

pióro wylewa atrament na niebiańskim

pomiędzy zarysem ud czerwoną kreską myśli rysują zmysły

brak posunięć na naskórku

ciało z ciałem w wyobraźni komitywie

rzeźbi gładką na piersi fakturę papilarnych zarysów

żądzy chcę tu i teraz nie wciąż lecz częściej

w euforii namacalnych uniesień

dotknąć twarde napięcie

na ustach ust mi brakuje

________________________

różnie

z natury jestem dynamiczna szybko zwijam temat

i niejednokrotnie rozdrabniam na mniejsze elementy

a czasem czytam zbyt dużo pomiędzy

i nie raz rozklejam się i rozwodzę

po za tym zdradzam namiętnie

co czuję niezbyt to odpowiedzialne

więc jak coś leży podnoszę i ubieram w stek słów

rodzą się jak szczury w mnogim miocie

niby brudne a jakże inteligentne

potrafię dużo mówić

problem w tym że chcę to co lubię

______________________

co ma seks do poezji

przyznaję że nie mam weny

a werwę do życia

czuję się świetnie pomimo

robi mi się niedobrze od zmysłów

a wiersze spokój spółkują

nic zapukało i  już się  nie pieprzę

zresztą walić potrzeby

poza bzykaniem między wyrazami

słowa puszczają się same

_______________________

klarowniej

choćbym chciała słowem oczyścić. ten zamęt

wypływa jak moje wilgotne rzęsy na tafli jeziora

choćbym chciała zarzucić wędkę  z ofiarą

zniżać się i grzebać w padlinie

robaków jest więcej bez użycia przynęty

___________________________________

 

Synonimy do słowa „sukces”

pokonanie czegoś, pokonanie kogoś, powodzenie, przezwyciężenie, triumf nad kimś, wygrana, zwycięstwo, zwyciężenie, błogosławieństwo, eudajmonia, fart, fortuna, łaska losu, pomyślność, szczęście, szczęśliwe zrządzenie losu, uśmiech losu, wena, pomyślny obrót rzeczy, triumf, wzlot, fuks, niespodziewane powodzenie, przypadek, szczęśliwy traf, zbieg okoliczności, pokonanie, dokonanie, osiągnięcie, wyczyn, zasługa, zdobycz, pomyślny bieg rzeczy, pożądany wynik, doskonały wynik, rekord, wydarzenie, Piękna, Sympatyczna, tryumf, victoria, wiktoria, czempionat, mistrzostwo, dobry koniec, radość, szczęśliwy koniec, bomba, ewenement, krok milowy, rewelacja, sensacja, przychylność losu, pomyślny obrót, pomyślny wynik, kariera, popularność, renoma, uznanie, wzięcie, wziętość, awans, dobra pozycja życiowa, grand prix, laur, nagroda, trofeum, wawrzyn, efekt, rezultat, wynik, zysk, błogostan, bogactwo, dobrobyt, dostatek, mieć fart, passa, sztuka, udanie się, dorobek, wybitne osiągnięcia, zdobycie, furora, podziw, prosperita.

fot. Internet, http://www.evenliu.com/

taka jestem nie do odkrycia i objęcia          
cała w dłoniach zawsze przyglądam się
i przeglądam kształty i zarysowania takie to
nie uchodzi o paznokciach i jakieś drapieżne

lubię dłonie
są częścią i czasem i czekaniem
z czasem są odzwierciedleniem

taka jestem do dotykania, że już więcej nic nie mów.

fot. Internet, http://zszywka.pl/p/dlonie-2821207.html

jestem jak plastelina urobisz mnie tylko na ciepło                  
Natare

muszę cię przełknąć jak ostatnią pigułkę wspomnień
rozpuszcza się na moim przełyku pełna oschłych słów
jesteś gorzki w środku
znikasz po pierwszym łyku czystych jak woda myśli
bez złudzeń

nie ma cię spłynąłeś po prostej z ust po wydalenie

„Ludzie są jak morze
… czasem łagodni i przyjaźni, czasem burzliwi i zdradliwi. Przede wszystkim to jednak tylko woda”
Albert Einstein

odchodzisz w kocim tempie wolnych kartek
wyrwanych z kalendarza na wysokiej fali

opadam w zagłębienia na brzegu
tylko stopy brodzą w wilgotnych
ziarenkach piasku mielizna
wyjdzie słońce i osuszę się

ze złudzeń topiąc dłonie bez końca
pragnę do końca zbadać każdy milimetr ciała
a morze się rozmydla, a może nie powinnam
decyzje dorastają do przetartych ścieżek
zatracenie straciło chwilę, lekko bez nadziei
ciężkie beznadzieje